Fakir bir çoçuktum , babam hasta annemde zengin bir ailenin evinde hizmetçi olarak çalışıyordu Azure kasabasında hep birlikte yaşıyorduk fakir olmamıza aç kalmamıza rağmen mutluyduk ama o insanlar geldiğinde herhangi mutluluğumuz kalmadı içimde kalan tek şey ; Nefret , Kin , İntikam , Güç Sadece bunlarla hayatta kalabilir ve o insanların kanlarından gelen herkezi yok edebilirdim çünkü ben kendi benliğim üzerine yemin ettim ....…
Neye inanılır?-" İnsan yalanlara inanır, kendine göre yanlış ama başkalarınına göre doğruya inanır, yakında duran birini uzaktan hisseder ve inanır. İnsan ne çok şeye inanmış, aslında ben de inandım. Ama kendime ne doğruya ne de başkasının doğrusuna ben hatta olan yalanlara inandım. "İnanamak " ne kadar yakın hissettiğimiz ama bir o kadar tanımını bile anlatamadığımız şey , mesala size bir örnek " Bazı insanlar ölümün son olduğuna inanır fakat diğer insanlar kurtuluş olduğuna kanaat getirler. İnsan çok karmaşık bir canlı, insana İNANMAK denilince yaşanmışlar gelir akla" 🌜…
Birbirine ihtiyacı olan iki insanın macerası....…
SAKARİ EVRENIN EN GÜÇLÜSÜ OLDUKTAN SONRABU GÜCÜ İNSAN LARI KORUYARAK KULLANACA YEMİN ETMIS VE EVRENDE DOLAŞIRKEN BİRSEY HISSETMIS BİR KIZIN ÖLDÜĞÜNÜ HIZLICA ONUN YANINA GİDER VE ONU KURTARAMAYAN SAKARİ GEÇMİŞE GİDER VE KIZ DOĞURDUĞU ÇOCUKLARDAN BIRININ REANKARNE OLUR KIZIN ÜÇÜZ BEBEĞİ OLUR AMA BEBEKLERİ NORMAL DEGILDIR YANİ KENDİDE NORMAL DEİL ÇOCUKLARIN BIRDAHA DÜNYAYA GELDİĞİNİ ANLAR…
Ben güçlü bir kız değildim. Anne ve babasının gerçek dünyadan soyutladığı, pembe bir dünyası olan kızdım. Üstelik pembe gözlükleri de elime anne babam vermişti. İnsanların kötü olabileceğini düşünmeyecek saflıkta ama bunun saçmalık olduğunu düşünecek mantığa sahiptim. Şimdi artık ne bir ailem, ne pembe gözlüklerim ne de pembe bir dünyam vardı. Evet, güçlü değilim. Ama güçlü olmanın en önemli kuralı güçsüz olduğunu kabul etmektir. Artık hayatımdaki bütün renkler normale dönebilirdi. Ben gerçek bir dünya istiyordum ve bunu alacaktım.…
