{မရေရာခြင်းပေါင်းများစွာနဲ့အတူ}

ခြောက်ကပ်နေပါသောတောလမ်း၏လမ်းမပေါ်၌ရွေ့လျားသွားနေသောကားတစ်စီးပေါ်တွင် တိတ်ဆိတ်ခြင်းကနေရာယူလျက်ရှိသည်။ မောင်းနှင်သူနေရာတွင်ရှိနေသည့်ကောင်လေးကလည်းတစ်ဖက်ကိုလှည့်လှည့်ကြည့်ပြီးသက်ပြင်းချရုံမှတစ်ပါးမတတ်နိုင်။

ဘေးတွင်လိုက်ပါလာသည့်ကောင်လေးဟာလည်းကားမှန်မှတစ်ဆင့်အပြင်ကသစ်ပင်တွေကိုအကြောင်းမဲ့စွာကြည့်ရင်းမျက်နှာဟာတည်လို့နေသည်။

သိပ်မကြာလိုက် သွားလိုရာ စံအိမ်သို့ရောက်ရှိတော့Juyeonကားပေါ်မှအရင်ဆင်းလိုက်ပြီးတစ်ဖက်မှJaehyunကိုသွားခေါ်သည်။ ထိုစဥ်သူတို့အနားသို့နောက်လိုက်တစ်ယောက်လာပြီးJaehyunကိုခေါ်မည်လုပ်တော့..

"Jaeကိုငါတစ်ယောက်တည်းပဲထိမယ်!!! မင်းတို့ထိစရာမလိုဘူး!!!"

Juyeonမှငေါက်လိုက်တော့နောက်လိုက်ဖြစ်သူမှတောင်းပန်ကြောင်းပြောကာမြန်မြန်ထွက်သွားလေသည်။

"Jaeကို ကိုယ်ခေါ်သွားပေးမယ်နော်"

ဟုပြောကာ ကားပေါ်မှာထိုင်နေသည့်Jaehyunအား Juyeonမှပွေ့ချီလိုက်တော့ဟိုကဘာမှပြန်ပြောခြင်းမရှိ။Juyeonလည်းJaehyunကမငြင်းသည်မလို့အဲ့အတိုင်းပွေ့ချီပြီးအရင်Jaehyunကိုထားရာအခန်းထဲသို့ခေါ်သွားသည်။

"Jae...တောထဲသွားထားလို့ထင်တယ် တစ်ကိုယ်လုံးပေကျံနေတာပဲ...ကိုယ်လက်သန့်စင်လိုက်မလား....ကိုယ်ကူပေးမယ်နော်..."

ဆိုကာရေချိုးခန်းထဲခေါ်သွားသည်။ သေချာပေါက်ရေချိုးခန်းထဲကပြတင်းပေါက်ကတော့အပြင်ကနေပိတ်ထားပြီပေါ့။

Juyeonကိုယ်တိုင်ခေါင်းလျှော်ပေး ကိုယ်လက်သန့်စင်ပေးနဲ့ တစ်ယုတစ်ယလုပ်ပေးရှာပါသည်။ Jaehyunကတော့ဘာတုံ့ပြန်မှုမှမရှိဘဲမျက်နှာအတည်ဖြင့်ပင်Juyeonအားကြည့်နေမိသည်။

သူJuyeonအပေါ်စိတ်ဖြတ်နိုင်အောင်ထွက်ပြေးလာခဲ့တာလေ....အခုတော့ထွက်ပြေးတာမအောင်မြင်သည့်အပြင်Juyeonပြုစုယုယတာတွေပါသူခံပေးရနေသည်။

ခေါင်းလျှော်ပြီးသွားတော့လည်းJaehyunကိုကုတင်ခြေရင်းမှာထိုင်ခိုင်းပြီးJuyeonကလေမှုတ်စက်ဖြင့်ဆံပင်ခြောက်အောင်လုပ်ပေးပြန်သည်။

"Jaeဆံပင်လေးတွေအခုမှပဲမွှေးမွှေးလေးဖြစ်တော့တယ်.....အဲ့ခေါင်းလျှော်ရည်တောင်ကိုယ်ဝယ်ထားတာမကြာသေးဘူးလေ.....အနံ့ကမွှေးတယ်မလား"

"အင်း......"

ခေါင်းခြောက်သွားတော့လည်းJuyeonကိုယ်တိုင်ပင်ခေါင်းဖြီးပေးနဲ့။ မသိရင်ကလေးတစ်ယောက်ကိုလုပ်ပေးနေသည့်နှယ်။

"ဒါနဲ့....လက်ကောက်ရော..."

Jaehyunကမေးလာတော့

"ဟင်....ဘယ်ဟာလည်းJae"

"စောနကရေစိုမှာစိုးလို့ချွတ်လိုက်တဲ့လက်ကောက်လေ...."

"အာ....အဲ့တာလား ဒီမှာ ကိုယ်ယူပေးထားတယ်"

တောက်ပပလေးဖြစ်နေသည့်ဖန်စီလက်ကောက်အားJaehyunသူ့လက်မှာဝတ်နေတုန်းJuyeonမှမေးသည်။

"အဲ့တာ.....Jaeအတွက်အရေးကြီးလို့လားဟင်"

"အင်း.....အရေးကြီးတယ်.."

"ဘယ်သူပေးထားတာမလို့လည်း "

အဖြေသိနေပြီးသားဆိုပေမဲ့Juyeonမေးမိသည်။ Jaehyunများဘယ်လိုဖြေလာမလည်းဆိုသည့်အတွေးလေးဖြင့်။

"ငါ့အတွက်အရေးပါတဲ့လူတစ်ယောက်ပေးထားတာ "

"အရေးပါတဲ့သူကဘယ်သူမလို့လည်း"

Juyeonထပ်မေးလာသည့်မေးခွန်းအားတစ်အောင့်လောက်နေမှJaehyunကပြန်ဖြေလေသည်။

"ငါ့ချစ်သူ Hyunjun ပေးထားတာမလို့..."

Jaehyunကိုယ်တိုင်မှစိတ်မဖြတ်နိုင်တော့ တစ်ဖက်ကလူကပဲစိတ်ပြတ်သွားအောင်လုပ်ရတော့မှာပေါ့။

"အာ.....အဲ့လိုကိုး...."

သိသိသာသာမျက်နှာပျက်သွားသည့်Juyeon အရဲစွန့်ပြီးထပ်မေးမိပြန်သည်။

"ဒါနဲ့......အရင်တုန်းက ကိုယ်ပေးထားတဲ့လက်ကောက်လေးရော...အဲ့တာရောမဝတ်ဘူးလားဟင်"

"အဲ့လက်ကောက်လား......မသိဘူး....ဘယ်နားရောက်သွားမှန်း....ပြီးတော့ငါ့ချစ်သူပေးထားတာပဲဝတ်ချင်တယ်လေ..."

မုသားကိုသုံးလိုက်တယ်ဆိုတာတော့Juyeonမသိပါစေနဲ့ဟုသာJaehyunဆုတောင်းမိသည်။

"Jae......."

ခေါ်လိုက်တော့သူ့အားပြန်မော့ကြည့်လာလေသည်မလို့နှစ်ယောက်လုံးရဲ့မျက်ဝန်းတွေသွားဆုံမိကြသည်။

"Jae...ကိုယ့်အပေါ်လုပ်ရက်တယ်နော်....."

ထိုစကားအားJuyeonစိတ်ထဲကနေပင်ပြောလိုက်ပါသည်။

"ဘာပြောစရာရှိလို့လည်း Lee Juyeon"

ပြောနေတဲ့စကားသံတွေကသူစိမ်းဆန်စွာ။

"Hyunjunဆိုတဲ့တစ်ယောက်နဲ့ကတစ်ကယ်ပဲတွဲနေကြတာလား...ကိုယ့်ကိုနောက်နေတာတော့မဟုတ်ဘူးမလား ဟင်? Jae..."

Juyeonမှမေးလာသည့်မေးခွန်းအားJaehyunမျက်နှာလွှဲကာပြန်ဖြေလိုက်မိသည်။

"ငါမင်းကိုနောက်စရာဘာအကြောင်းမှမရှိဘူး"

"Jae........"

"မင်းငါ့နာမည်ကိုခေါ်နေတာရပ်ပါတော့! မင်းပါးစပ်ကနေငါ့နာမည်ကိုခေါ်တာမကြားချင်ဘူး......."

ခနတာတိတ်ဆိတ်သွားပြန်သည့်လေထုကJuyeonအားခြောက်လှန့်လို့နေသည်။ သို့ပေမဲ့သူလည်းဘာစကားမှတော်ထွက်မလာခဲ့။

အချိန်တစ်ခုကြာတဲ့အထိသူတို့တိတ်ဆိတ်နေခဲ့ကြသည်။ ထိုတိတ်ဆိတ်ခြင်းကိုဖြိုခွဲလိုက်သည်ကတော့Jaehyunရဲ့ငိုရှိုက်သံပင်။

"မင်းအဲ့နေ့ညကထွက်သွားကတည်းက မင်းကိုငါ့ဘဝထဲကနေပါထုတ်ပစ်ခဲ့သင့်တာ...ဒါပေမဲ့အရူးတစ်ယောက်လိုပဲနှစ်တွေအတော်တန်ကြာအောင်ငါစောင့်နေခဲ့တယ်.........."

Juyeonဘာမှပြန်မပြောနိုင်သေးချေ။ မဟုတ်ဘူး သူလုံးဝကိုပြောမထွက်နေခဲ့တာ။

"ငါဘယ်လောက်ထိနာကျင်ခဲ့ရလည်းသိလား အဲ့တာကြောင့်ငါထွက်ပြေးဖို့လုပ်ခဲ့တာ...မင်းအနားမှာဆက်ပြီးမနာကျင်ချင်တော့ဘူး..."

ကျလာသည့်မျက်ရည်တွေအားလည်းသုတ်လိုက်ပြီးJuyeonကိုပြန်စိုက်ကြည့်လိုက်တော့JuyeonကJaehyunအနားကိုတစ်ဖြည်းဖြည်းတိုးလာကာ ပါးပေါ်မှမျက်ကည်များအားတစ်ယုတစ်ယသုတ်ပေးရှာသည်။

"ကိုယ်ပြောပြီးပြီလေJae....အကြောင်းကိစ္စတွေအကုန်သိပြီးမှကိုယ့်ကိုမုန်းပါလို့....အဲ့ကျမှကိိုယ့်ကိုကြိုက်သလောက်မုန်းလို့ရတယ် ထိုးချင်ထိုး ရိုက်ချင်ရိုက်...စိတ်ကြိုက်လုပ်....အခုတော့မငိုနေတော့ဘဲနားလိုက်ဦးနော်....ကိုယ်ပြီးရင်ညစာလာပို့ခိုင်းလိုက်မယ်"

Lee Juyeonတစ်ယောက်Jaehyunပြောသည်ကိုနားပဲမလည်တော့တာလား။ နားမလည်ချင်ယောင်ပဲဟန်ဆောင်နေတာလား။ အထပ်ထပ်ပြောနေသောစကားအားဤသို့သောစကားတွေနဲ့ချည်းပြန်ပြောနေလေသည်။

Juyeonအခန်းတံခါးမှမထွက်သွားခင် Jaehyunပြောလိုက်သည်က..

"ငါမင်းကိုသေလောက်အောင်မုန်းချင်တာတောင်မမုန်းဘဲဆက်ချစ်နေမိလို့ပေါ့..."

သို့ပေမဲ့စိတ်ထဲကပဲ​ပြောလိုက်သည်မလို့အခန်းထဲကထွက်သွားသူတစ်ယောက်မကြားနိုင်တော့ပါလေ။

.............................

"မင်းကိုခေါ်တာJaehyunဆိုတာသေချာလား?"

"ဖုန်းလိုင်းကပြတ်တောင်းပြတ်တောင်းဖြစ်သွားပေမဲ့ Jaehyun Hyungခေါ်တဲ့အသံကိုကျွန်တော်ဘယ်သူနဲ့မှားစရာအကြောင်းမရှိဘူး"

"ဟုတ်တာကတော့ဟုတ်ပြီထား...သူခေါ်တဲ့နံပါတ်ကိုပြန်ခေါ်ကြည့်လို့ရော.."

Younghoonကမေးတော့Hyunjunကခေါင်းအသာခါပြသည်။

"ခေါ်လာတာကနံပါတ်အစိမ်း...ပြီးတော့ဒီလိုနံပါတ်မျိုးကရိုးရိုးလက်ကိုင်ဖုန်းတွေမှာပဲရှိတတ်တာမဟုတ်ဘူး....အာ..မင်းခေါ်ထားတဲ့သူတွေကိုဒီဖုန်းနံပါတ်ကနေတစ်ဆင်ခြေရာခံခိုင်းကြည့်ပါလား "

"အော..ကျွန်တော်ပြောထားတယ် သူတို့ကို"

"အင်းပါ"

Younghoonကခေါင်းအသာငြိမ့်ရင်းပြောသည်။

စိတ်ချပါ...ကျွန်တော်Jaeကိုအနားမှာပြန်ခေါ်ထားတော့မှာ။ ရှာတွေ့နိုင်အောင်လုပ်ရမယ်။

Hyunjunမှစိတ်ထဲကနေရေရွတ်လိုက်သောစကား။

...............

"ရော့....ဒါကDNAစစ်ဆေးဖို့အတွက်"

Jaehyunကိုခေါင်းသုတ်ပေးရင်းယူလာခဲ့သည့်ဆံချည်မျှင်အချို့အားအိတ်နဲ့ထည့်ထားသည်ကိုဆရာဝန်ဖြစ်သူအားလှမ်းပေးလိုက်သည်။

"ဟုတ်ကဲ့ပါ ကျွန်တော်စစ်ဆေးထားလိုက်ပါ့မယ် ကိစ္စကသိုသိုသိပ်သိပ်လုပ်ရမှာသိတာမလို့ အချိန်တစ်ပတ်တော့စောင့်ပေးပါ အကိုလေး"

"ကောင်းပြီ....မင်းကိုလိုက်ပို့ဖို့ငါလူတွေကိုပြောထားတယ်"

"ဟုတ်ကဲ့ပါ ကျွန်တော်သွားလိုက်ပါဦးမယ်"

"အင်း..."

ဆရာဝန်ဖြစ်သူလည်းထွက်သွားပြီးတော့Juyeon ခေါ်ဆိုနေကြနံပါတ်တစ်ခုကိုနှိပ်ကာ

"ဟယ်လို...Boss ကျွန်တော်DNAစစ်ဆေးဖို့ပေးလိုက်ပါပြီ"

"အော်...ဟိုကောင်လေးအဆင်ပြေသွားပြီလား သူ့စိတ်အခြေနေရော"

"အရင်ကလောက်မဆိုးတော့ပါဘူး သူ့ကိုယ်ထဲကဆေးရှိန်တွေကလည်းပြယ်သွားပါပြီ အဲ့တာကြောင့်စစ်လိုက်တော့တာပါ"

"ကောင်းပြီ "

ဖုန်းချလိုက်ပြီးသည်နှင့်Jaehyunရှိရာအပေါ်ထပ်အခန်းသို့မော်ကြည့်လိုက်ကာJuyeonတွေးမိသည်။

အကယ်လို့....Jaeက Bossရဲ့သားဖြစ်နေခဲ့ရင်ရော...သူဆက်ပြီးချစ်လို့ရပါဦးမလား။ ကြီးလာရင်အတူတူနေကြမယ်လို့ပြောထားခဲ့တဲ့အတိုင်းရောနေကြရပါ့မလား။

တစ်ခုရှိတာက....

Bossကရော သူနဲ့Jaeကိုသဘောတူပါ့မလား။

__________________________________________

Thanks for reading🌸

Zawgyi ver.

{မေရရာျခင္းေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕အတူ}

ေျခာက္ကပ္ေနပါေသာေတာလမ္း၏လမ္းမေပၚ၌ေ႐ြ႕လ်ားသြားေနေသာကားတစ္စီးေပၚတြင္ တိတ္ဆိတ္ျခင္းကေနရာယူလ်က္ရွိသည္။ ေမာင္းႏွင္သူေနရာတြင္ရွိေနသည့္ေကာင္ေလးကလည္းတစ္ဖက္ကိုလွည့္လွည့္ၾကည့္ၿပီးသက္ျပင္းခ်႐ုံမွတစ္ပါးမတတ္နိုင္။

ေဘးတြင္လိုက္ပါလာသည့္ေကာင္ေလးဟာလည္းကားမွန္မွတစ္ဆင့္အျပင္ကသစ္ပင္ေတြကိုအေၾကာင္းမဲ့စြာၾကည့္ရင္းမ်က္ႏွာဟာတည္လို႔ေနသည္။

သိပ္မၾကာလိုက္ သြားလိုရာ စံအိမ္သို႔ေရာက္ရွိေတာ့Juyeonကားေပၚမွအရင္ဆင္းလိုက္ၿပီးတစ္ဖက္မွJaehyunကိုသြားေခၚသည္။ ထိုစဥ္သူတို႔အနားသို႔ေနာက္လိုက္တစ္ေယာက္လာၿပီးJaehyunကိုေခၚမည္လုပ္ေတာ့..

"Jaeကိုငါတစ္ေယာက္တည္းပဲထိမယ္!!! မင္းတို႔ထိစရာမလိုဘူး!!!"

Juyeonမွေငါက္လိုက္ေတာ့ေနာက္လိုက္ျဖစ္သူမွေတာင္းပန္ေၾကာင္းေျပာကာျမန္ျမန္ထြက္သြားေလသည္။

"Jaeကို ကိုယ္ေခၚသြားေပးမယ္ေနာ္"

ဟုေျပာကာ ကားေပၚမွာထိုင္ေနသည့္Jaehyunအား Juyeonမွေပြ႕ခ်ီလိုက္ေတာ့ဟိုကဘာမွျပန္ေျပာျခင္းမရွိ။Juyeonလည္းJaehyunကမျငင္းသည္မလို႔အဲ့အတိုင္းေပြ႕ခ်ီၿပီးအရင္Jaehyunကိုထားရာအခန္းထဲသို႔ေခၚသြားသည္။

"Jae...ေတာထဲသြားထားလို႔ထင္တယ္ တစ္ကိုယ္လုံးေပက်ံေနတာပဲ...ကိုယ္လက္သန့္စင္လိုက္မလား....ကိုယ္ကူေပးမယ္ေနာ္..."

ဆိုကာေရခ်ိဳးခန္းထဲေခၚသြားသည္။ ေသခ်ာေပါက္ေရခ်ိဳးခန္းထဲကျပတင္းေပါက္ကေတာ့အျပင္ကေနပိတ္ထားၿပီေပါ့။

Juyeonကိုယ္တိုင္ေခါင္းေလွ်ာ္ေပး ကိုယ္လက္သန့္စင္ေပးနဲ႕ တစ္ယုတစ္ယလုပ္ေပးရွာပါသည္။ Jaehyunကေတာ့ဘာတုံ႕ျပန္မႈမွမရွိဘဲမ်က္ႏွာအတည္ျဖင့္ပင္Juyeonအားၾကည့္ေနမိသည္။

သူJuyeonအေပၚစိတ္ျဖတ္နိုင္ေအာင္ထြက္ေျပးလာခဲ့တာေလ....အခုေတာ့ထြက္ေျပးတာမေအာင္ျမင္သည့္အျပင္Juyeonျပဳစုယုယတာေတြပါသူခံေပးရေနသည္။

ေခါင္းေလွ်ာ္ၿပီးသြားေတာ့လည္းJaehyunကိုကုတင္ေျခရင္းမွာထိုင္ခိုင္းၿပီးJuyeonကေလမႈတ္စက္ျဖင့္ဆံပင္ေျခာက္ေအာင္လုပ္ေပးျပန္သည္။

"Jaeဆံပင္ေလးေတြအခုမွပဲေမႊးေမႊးေလးျဖစ္ေတာ့တယ္.....အဲ့ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ေတာင္ကိုယ္ဝယ္ထားတာမၾကာေသးဘူးေလ.....အနံ႕ကေမႊးတယ္မလား"

"အင္း......"

ေခါင္းေျခာက္သြားေတာ့လည္းJuyeonကိုယ္တိုင္ပင္ေခါင္းၿဖီးေပးနဲ႕။ မသိရင္ကေလးတစ္ေယာက္ကိုလုပ္ေပးေနသည့္ႏွယ္။

"ဒါနဲ႕....လက္ေကာက္ေရာ..."

Jaehyunကေမးလာေတာ့

"ဟင္....ဘယ္ဟာလည္းJae"

"ေစာနကေရစိုမွာစိုးလို႔ခြၽတ္လိုက္တဲ့လက္ေကာက္ေလ...."

"အာ....အဲ့တာလား ဒီမွာ ကိုယ္ယူေပးထားတယ္"

ေတာက္ပပေလးျဖစ္ေနသည့္ဖန္စီလက္ေကာက္အားJaehyunသူ႕လက္မွာဝတ္ေနတုန္းJuyeonမွေမးသည္။

"အဲ့တာ.....Jaeအတြက္အေရးႀကီးလို႔လားဟင္"

"အင္း.....အေရးႀကီးတယ္.."

"ဘယ္သူေပးထားတာမလို႔လည္း "

အေျဖသိေနၿပီးသားဆိုေပမဲ့Juyeonေမးမိသည္။ Jaehyunမ်ားဘယ္လိုေျဖလာမလည္းဆိုသည့္အေတြးေလးျဖင့္။

"ငါ့အတြက္အေရးပါတဲ့လူတစ္ေယာက္ေပးထားတာ "

"အေရးပါတဲ့သူကဘယ္သူမလို႔လည္း"

Juyeonထပ္ေမးလာသည့္ေမးခြန္းအားတစ္ေအာင့္ေလာက္ေနမွJaehyunကျပန္ေျဖေလသည္။

"ငါ့ခ်စ္သူ Hyunjun ေပးထားတာမလို႔..."

Jaehyunကိုယ္တိုင္မွစိတ္မျဖတ္နိုင္ေတာ့ တစ္ဖက္ကလူကပဲစိတ္ျပတ္သြားေအာင္လုပ္ရေတာ့မွာေပါ့။

"အာ.....အဲ့လိုကိုး...."

သိသိသာသာမ်က္ႏွာပ်က္သြားသည့္Juyeon အရဲစြန့္ၿပီးထပ္ေမးမိျပန္သည္။

"ဒါနဲ႕......အရင္တုန္းက ကိုယ္ေပးထားတဲ့လက္ေကာက္ေလးေရာ...အဲ့တာေရာမဝတ္ဘူးလားဟင္"

"အဲ့လက္ေကာက္လား......မသိဘူး....ဘယ္နားေရာက္သြားမွန္း....ၿပီးေတာ့ငါ့ခ်စ္သူေပးထားတာပဲဝတ္ခ်င္တယ္ေလ..."

မုသားကိုသုံးလိုက္တယ္ဆိုတာေတာ့Juyeonမသိပါေစနဲ႕ဟုသာJaehyunဆုေတာင္းမိသည္။

"Jae......."

ေခၚလိုက္ေတာ့သူ႕အားျပန္ေမာ့ၾကည့္လာေလသည္မလို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြသြားဆုံမိၾကသည္။

"Jae...ကိုယ့္အေပၚလုပ္ရက္တယ္ေနာ္....."

ထိုစကားအားJuyeonစိတ္ထဲကေနပင္ေျပာလိုက္ပါသည္။

"ဘာေျပာစရာရွိလို႔လည္း Lee Juyeon"

ေျပာေနတဲ့စကားသံေတြကသူစိမ္းဆန္စြာ။

"Hyunjunဆိုတဲ့တစ္ေယာက္နဲ႕ကတစ္ကယ္ပဲတြဲေနၾကတာလား...ကိုယ့္ကိုေနာက္ေနတာေတာ့မဟုတ္ဘူးမလား ဟင္? Jae..."

Juyeonမွေမးလာသည့္ေမးခြန္းအားJaehyunမ်က္ႏွာလႊဲကာျပန္ေျဖလိုက္မိသည္။

"ငါမင္းကိုေနာက္စရာဘာအေၾကာင္းမွမရွိဘူး"

"Jae........"

"မင္းငါ့နာမည္ကိုေခၚေနတာရပ္ပါေတာ့! မင္းပါးစပ္ကေနငါ့နာမည္ကိုေခၚတာမၾကားခ်င္ဘူး......."

ခနတာတိတ္ဆိတ္သြားျပန္သည့္ေလထုကJuyeonအားေျခာက္လွန့္လို႔ေနသည္။ သို႔ေပမဲ့သူလည္းဘာစကားမွေတာ္ထြက္မလာခဲ့။

အခ်ိန္တစ္ခုၾကာတဲ့အထိသူတို႔တိတ္ဆိတ္ေနခဲ့ၾကသည္။ ထိုတိတ္ဆိတ္ျခင္းကိုၿဖိဳခြဲလိုက္သည္ကေတာ့Jaehyunရဲ႕ငိုရွိုက္သံပင္။

"မင္းအဲ့ေန႕ညကထြက္သြားကတည္းက မင္းကိုငါ့ဘဝထဲကေနပါထုတ္ပစ္ခဲ့သင့္တာ...ဒါေပမဲ့အ႐ူးတစ္ေယာက္လိုပဲႏွစ္ေတြအေတာ္တန္ၾကာေအာင္ငါေစာင့္ေနခဲ့တယ္.........."

Juyeonဘာမွျပန္မေျပာနိုင္ေသးေခ်။ မဟုတ္ဘူး သူလုံးဝကိုေျပာမထြက္ေနခဲ့တာ။

"ငါဘယ္ေလာက္ထိနာက်င္ခဲ့ရလည္းသိလား အဲ့တာေၾကာင့္ငါထြက္ေျပးဖို႔လုပ္ခဲ့တာ...မင္းအနားမွာဆက္ၿပီးမနာက်င္ခ်င္ေတာ့ဘူး..."

က်လာသည့္မ်က္ရည္ေတြအားလည္းသုတ္လိုက္ၿပီးJuyeonကိုျပန္စိုက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့JuyeonကJaehyunအနားကိုတစ္ျဖည္းျဖည္းတိုးလာကာ ပါးေပၚမွမ်က္ကည္မ်ားအားတစ္ယုတစ္ယသုတ္ေပးရွာသည္။

"ကိုယ္ေျပာၿပီးၿပီေလJae....အေၾကာင္းကိစၥေတြအကုန္သိၿပီးမွကိုယ့္ကိုမုန္းပါလို႔....အဲ့က်မွကိိုယ့္ကိုႀကိဳက္သေလာက္မုန္းလို႔ရတယ္ ထိုးခ်င္ထိုး ရိုက္ခ်င္ရိုက္...စိတ္ႀကိဳက္လုပ္....အခုေတာ့မငိုေနေတာ့ဘဲနားလိုက္ဦးေနာ္....ကိုယ္ၿပီးရင္ညစာလာပို႔ခိုင္းလိုက္မယ္"

Lee Juyeonတစ္ေယာက္Jaehyunေျပာသည္ကိုနားပဲမလည္ေတာ့တာလား။ နားမလည္ခ်င္ေယာင္ပဲဟန္ေဆာင္ေနတာလား။ အထပ္ထပ္ေျပာေနေသာစကားအားဤသို႔ေသာစကားေတြနဲ႕ခ်ည္းျပန္ေျပာေနေလသည္။

Juyeonအခန္းတံခါးမွမထြက္သြားခင္ Jaehyunေျပာလိုက္သည္က..

"ငါမင္းကိုေသေလာက္ေအာင္မုန္းခ်င္တာေတာင္မမုန္းဘဲဆက္ခ်စ္ေနမိလို႔ေပါ့..."

သို႔ေပမဲ့စိတ္ထဲကပဲ​ေျပာလိုက္သည္မလို႔အခန္းထဲကထြက္သြားသူတစ္ေယာက္မၾကားနိုင္ေတာ့ပါေလ။

.............................

"မင္းကိုေခၚတာJaehyunဆိုတာေသခ်ာလား?"

"ဖုန္းလိုင္းကျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္းျဖစ္သြားေပမဲ့ Jaehyun Hyungေခၚတဲ့အသံကိုကြၽန္ေတာ္ဘယ္သူနဲ႕မွားစရာအေၾကာင္းမရွိဘူး"

"ဟုတ္တာကေတာ့ဟုတ္ၿပီထား...သူေခၚတဲ့နံပါတ္ကိုျပန္ေခၚၾကည့္လို႔ေရာ.."

Younghoonကေမးေတာ့Hyunjunကေခါင္းအသာခါျပသည္။

"ေခၚလာတာကနံပါတ္အစိမ္း...ၿပီးေတာ့ဒီလိုနံပါတ္မ်ိဳးကရိုးရိုးလက္ကိုင္ဖုန္းေတြမွာပဲရွိတတ္တာမဟုတ္ဘူး....အာ..မင္းေခၚထားတဲ့သူေတြကိုဒီဖုန္းနံပါတ္ကေနတစ္ဆင္ေျခရာခံခိုင္းၾကည့္ပါလား "

"ေအာ..ကြၽန္ေတာ္ေျပာထားတယ္ သူတို႔ကို"

"အင္းပါ"

Younghoonကေခါင္းအသာၿငိမ့္ရင္းေျပာသည္။

စိတ္ခ်ပါ...ကြၽန္ေတာ္Jaeကိုအနားမွာျပန္ေခၚထားေတာ့မွာ။ ရွာေတြ႕နိုင္ေအာင္လုပ္ရမယ္။

Hyunjunမွစိတ္ထဲကေနေရ႐ြတ္လိုက္ေသာစကား။

...............

"ေရာ့....ဒါကDNAစစ္ေဆးဖို႔အတြက္"

Jaehyunကိုေခါင္းသုတ္ေပးရင္းယူလာခဲ့သည့္ဆံခ်ည္မွ်င္အခ်ိဳ႕အားအိတ္နဲ႕ထည့္ထားသည္ကိုဆရာဝန္ျဖစ္သူအားလွမ္းေပးလိုက္သည္။

"ဟုတ္ကဲ့ပါ ကြၽန္ေတာ္စစ္ေဆးထားလိုက္ပါ့မယ္ ကိစၥကသိုသိုသိပ္သိပ္လုပ္ရမွာသိတာမလို႔ အခ်ိန္တစ္ပတ္ေတာ့ေစာင့္ေပးပါ အကိုေလး"

"ေကာင္းၿပီ....မင္းကိုလိုက္ပို႔ဖို႔ငါလူေတြကိုေျပာထားတယ္"

"ဟုတ္ကဲ့ပါ ကြၽန္ေတာ္သြားလိုက္ပါဦးမယ္"

"အင္း..."

ဆရာဝန္ျဖစ္သူလည္းထြက္သြားၿပီးေတာ့Juyeon ေခၚဆိုေနၾကနံပါတ္တစ္ခုကိုႏွိပ္ကာ

"ဟယ္လို...Boss ကြၽန္ေတာ္DNAစစ္ေဆးဖို႔ေပးလိုက္ပါၿပီ"

"ေအာ္...ဟိုေကာင္ေလးအဆင္ေျပသြားၿပီလား သူ႕စိတ္အေျခေနေရာ"

"အရင္ကေလာက္မဆိုးေတာ့ပါဘူး သူ႕ကိုယ္ထဲကေဆးရွိန္ေတြကလည္းျပယ္သြားပါၿပီ အဲ့တာေၾကာင့္စစ္လိုက္ေတာ့တာပါ"

"ေကာင္းၿပီ "

ဖုန္းခ်လိဳက္ၿပီးသည္ႏွင့္Jaehyunရွိရာအေပၚထပ္အခန္းသို႔ေမာ္ၾကည့္လိုက္ကာJuyeonေတြးမိသည္။

အကယ္လို႔....Jaeက Bossရဲ႕သားျဖစ္ေနခဲ့ရင္ေရာ...သူဆက္ၿပီးခ်စ္လို႔ရပါဦးမလား။ ႀကီးလာရင္အတူတူေနၾကမယ္လို႔ေျပာထားခဲ့တဲ့အတိုင္းေရာေနၾကရပါ့မလား။

တစ္ခုရွိတာက....

Bossကေရာ သူနဲ႕Jaeကိုသေဘာတူပါ့မလား။

__________________________________________