naglambingan.

Somehow nadisappoint ng konti si Mariel kasi parang may kulang ang dinner na iyon. Everything was perfect except that hindi naman pala nagpropose si Simon na siyang inaakala talaga ng dalaga. Bakit nga ba hindi eh naka candlelight dinner ang set-up pero right at that moment ay wala pa rin itong ginawa.

Nakatayo si Mariel sa may balkonahe ng kanilang room. Ubos na ang champagne. Upos na din ang kandila. Puro na lang left-over ang nasa mesa pero karaniwang dinner lang pala iyon.

Bumuntunghininga si Mariel at niyakap ang sarili dahil nanunuot sa buto niya ang lamig na dulot ng hanging habagat.

Maya'tmaya ay naramdaman ni Mariel ang init na nangagaling sa katawan ni Simon na nakayakap na pala sa kanya mula sa likod.

"Nabusog ka ba Bee?"

Tumango si Mariel at niyakap din ang mga braso ni Simon na nakapulupot sa kanya. Nakahiga ang kanyang ulo sa dibdib ng lalaki habang ang ulo naman ni Simon rested on her shoulder blades.

Nakatingin lang silang pareho sa dagat and there was silence between them. Nasa ganun silang position nung may ramdaman si Mariel na kakaiba lamig na sumilid sa kanyang daliri.

Pasimple palang sinilid ni Simon ang engagement ring nito sa kanya. Maliit lang ang bato ng singsing na bigay nito pero para kay Mariel ay ito na ang pinakamagandang engagement ring na nakita at natanggap niya sa buong buhay.

Iniharap siya ni Simon at lumuhod ito sa harap niya.

"Will you make me the happiest man Mariel? Will you marry me?" nakangiting sambit ni Simon habang hinahawakan nito ang kanyang dalawang kamay habang nakaluhod.

Muling tumulo ang mga luha ni Mariel at the same time ay nakangiti siya. She became speechless.

"Will you marry me Baby?" muling tanong ni Simon dito.

"Yes! Yes! Yes!" sigaw ni Mariel and she threw herself to him.

Chapter 8:

Huminga ng malalim si Mariel at maingat na binuksan ang aparador at inilabas ang isang kahong may katamtaman ang laki.

Dahandahan niyang tinanggal ang lock ng kahon at isa-isang tinitingnan ang mga gamit na nasa loob ng kahon.

Taglay ng kahon ang mga alaala nila ni Simon. Isa-isa niya muling tiningnan ang mga pictures nila. Napangiti siya sa mga makukulit na kuha nila dati. Mahilig sila parehong magpapicture at gunun din ay pareho din silang makukulit. Hinawakan ni Mariel ang larawan na magkadikit na magkadikt ang ulo nila ni Simon. Kuha iyon sa isang coffee shop at di nagpapigil si Simon sa pagpakuha ng picture kahit may hawak itong telepono ay may kausap sa kabilang parte. Nakangiti si Mariel habang si Simon ay kunyaring seryoso. That picture was taken nung bago pa lang silang magkakilala at malimit na tumatambay sa coffee shop gabi-gabi bago sila uuwi.

Nakita din ni Mariel ang mga kuha nila sa Boracay. Muling siyang napangiti sa kakulitan ng mga larawan. Pero natigilan siya nung makita yung larawan nila nung gabing nagpropose si Simon sa kanya.

Nakaputing sundress si Mariel habang nakaputing polo naman si Simon. Nayakayap si Simon sa kanya at ang mga kamay nito ay nakapulupot sa kanyang beywang habang bungisngis si Mariel na pinapakita ang kamay na merong singsing. Meron pa silang kuhang naghalikan habang nakaextend pa rin ang kamay ni Mariel na may singsing.

Sunod na dinampot ni Mariel sa box ay isang maliit na hugis turtle na pulang lagayan ng singsing. Napangiti siya sa lagayan. Kaya pala kinukulit siya ni Simon dati kung alis sa mga sumusunod na animals ang gusto daw niya. Baboy or Turtle. Dahil pala iyon sa lagayan ng singsing.

Matagal na niyang hindi binubuksan ang jewelry case na iyon. Ngayon lang ulit makalipas ang ilang taon.

Di hamak na sobrang liit ng bato nito sa suot niya ngayon na bigay ni Miguel but the ring Simon gave her is very special to her kaya hindi niya magawang ipamigay or ibenta man lang ito or ipagawang iba. Infact hindi niya kayang maglet go sa lahat ng gamit na nandun sa box na iyon.

Nagbabanta ng tumulo ang mga luha niya kaya muli niyang binalik ang singsing sa lagayan at suminghot para mapigilan ang pag-iyak.

Pero tuluyan ng tumulo ang kanyang mga luha nung makita ang mga pictures ni Simon nung nasa America na ito. Mas lalo siyang nagbreakdown nung maalala ang dahilan kung bakit bigla na lang silang naghiwalay.

"Lagi ka na lang walang oras sa akin. Pag tinatawagan kita lagi kang busy." Umiiyak na si Mariel sa telepono habang kausap nito si Simon.

"Bee ano ba? Will you please stop crying! Hindi na ito nakakatuwa ah. Pagod na pagod na ako trabaho tapos ganito ka lagi." Halatang mainit ang ulo ni Simon bahang kausap niya ito.

Nahirapan silang mag-adjust sa isa't isa dahil that time hindi pa uso ang social networking sites at ang cellphone ay pahirapan pa kung magtext ka international kaya lagi silang nagseschedule kung kelan sila mag-uusap. Pero dahil sa different timezones ay tulog si Mariel habang gising naman si Simon and vise-versa.

Pressured masyado si Simon sa trabaho kasi he's climbing in the corporate ladder. Si Mariel naman ay iba ang naging effect ng paglalayo nila ni Simon. Tila nakalimutan na nito ang dating Mariel at naging insecure at clingy ito.

"Eh totoo naman eh. Pagtatawagan kita, lagi kang nasa meeting. Puro ka na lang meeting. Nakakainis ka na."

Naririnig ni Mariel ang pagbuntunghininga ni Simon sa kabilang linya and suddenly the phone went dead. Ubos na ang callcard nito.

Tuluyang napaiyak si Mariel dahil it's the first time na hindi na tumawag muli si Simon. Dati kasi sinusuyo siya lagi nito. Palaging ganito sila. Pagtatawag si Simon, kinakain lagi si Mariel ng kanyang insecurities at pagkaclingy kaya laging nag-eend-up sa pag-aaway ang usapan nila. Pero sa tuwina'y lagi namang sinusuyo ni Simon si Mariel na hindi nanangyayari sa pagkakataong ito.

Ang pag-uusap na iyon ay nagbilang ng ilan pang linggo bago nakatawag ulit si Simon kasi umalis ito at pinadala sa ibang bansa naman para sa trabaho. Nakasama pa ata dahil the next time na tumawag si Simon ay naghamon ng hiwalayan si Mariel na ilang beses na nitong ginagawa at nawarningan na siya ni Simon na huwag laging sabihin at baka e-call ni Simon ang hamon na iyon at yun na nga nangyari na nga ang hamong iyon.

"Paglagi tayong ganito, mas mabuti pa siguro maghiwalay na lang tayo at magkanya-kanyang buhay na lang!" histerya ni Mariel.

Natahimik si Simon sa kabilang linya at kahit anong pigil nito sa sarili ay di na rin ito nakatiis para sabihin na "Bee sinabi ko na sa'yo na huwag mo akong hamunin. Pwes di ba yan ang gusto mo. Maghiwalay tayo? Eh di maghiwalay. Napapagod na rin ako sa kakitiran ng utak mo." Galit na sambit ni Simon kay Mariel but mababanaag ang pagkafirm nito sa sinabi.

Hindi nakapagsalita si Mariel. Natulala lang siya at nabitawan ang teleponong hawak at naging ilang saglit pa bago lumabas ang boses niya. Napahagulgul siya at maririnig sa kabilang linya ang busy tone.

Napasukan ni Babe na nasa ganung ayos si Mariel kaya niyakap niya ito at inalo. Sobrang lakas ng hagulhul ni Mariel pero di pa rin ito kumikilos.

"Ate, tama na po. Ate! Huminga ka please! Ate!" pag-aalo ni Babe dito at dali-dali itong kumuha ng tubig para ipainom kay Mariel na nahirapang huminga.

Iyak pa rin ng iyak si Mariel at nakatulugan nito ang pag-iyak. Kinabukasan at mga sumunod na araw ay tulala si Mariel at di kumakain. Ni hindi na ito nakapasok sa opisina. Pumapayat ito dahil lahat ng kinakain ay sinusuka lang din.

Until isang araw, matapos ang dalawang linggong pagkukulong ay biglang tumayo si Mariel at sinipat ang sarili sa salamin. Ang laki ng ipinayat niya at ang laki ng ikinatanda niya. Naligo siya at nagbihis at umalis ng bahay.

Pagbalik ni Mariel sa bahay ay nagulat si Babe sa nasaksihan. Maiksi na ang dating mahaba at straight na buhok ni Mariel at may kulay ito at highlights. Maaliwalas na rin ang mukha nito at nakangiti na.

"Welcome back Ate." Pabirong sambit ni Babe.

Isang tipid na ngiti lang ang isinagot ni Babe at nagsimula itong maghanap ng bagong trabaho sa newpaper.

Lahat ng nakaraan ni Mariel na may kinalaman kay Simon ay kanyang tinago sa isang box at sinusian ito at inilagay sa pinakataas na bahagi ng apador sa kwarto niya.

Pinahiran ni Mariel ang mga luha at muling isinilid ang mga gamit na dating nasa box at muli itong sinusian at inilagay kung saan niya ito kinuha.

"Mariel, tapos na ang chapter na yan sa buhay mo. Nakapagmove-on ka na so tuloy tuloy na ang pagbabago. Happy ka na sa buhay mo. Ok na kayo ni Miguel. Mahal ka ni Miguel. He's just a thing in your past. Colleague mo na lang siya ngayon Mariel kaya umayos ka." Pangaral ni Mariel sa sarili habang natunghay sa salamin.

Nagring ang kanyang telepono kaya suminghot muna siya para bumalik sa normal ang boses bago sinagot ang tawag.

"Hi Honey! Are you home na? How bad was the traffic in EDSA?" masaya niyang bati kay Miguel sa telepono.

Chapter 9:

Titig na titig si Simon sa screen ng laptop habang sumisimsim ng beer sa kanyang condong tinutuluyan.

Unconsciouly, he traced his finger on the picture in the laptop. It's Mariel's picture when they were still together. Memorable sa kanya ang picture na iyon kasi ito yung kuha niya kay Mariel at that's when he realized he was really in love with her.

Dapat matagal na niyang dinelete ang folder na iyon pero several times siyang nag-attempt gawin iyon ay lagi naman niya niretrieve back. Somehow, baka nga hindi pa talaga niya kayang maglet go ng tuluyan.

Shocked was an understatement sa nadarama niya kanina nung nakita niya si Mariel after several years. His heart beats faster than usual. He must admit that he was mesmerized upon seeing her again.

Hindi nga siya nakapagconcentrate sa meeting kanina dahil panakaw niya itong tinitingnan. She has changed a lot. Yung dating Mariel na kilala niya na naging clingy at insecure ay totally nawala na dito. Mariel is an epitome of a successful and confident woman. There something in her aura that says "I'm a strong girl!". And that's the Mariel he used to know nung bago pa sila naging magkasintahan.

Akala niya o baka dapat mas tamang sabihin dapat hindi na siya apektado sa presensya ni Mariel o kung ano man pwedeng mangyari dito pero hindi pa pala siya handa sa ganun. Kasi nung nasaksihan niya kanina ang intimate moment nina Mariel at Miguel ay parang kinapus siya bigla ng hininga.

"Behave boy! Don't get affected of what you see. You guys are history and Miguel and Celine are your presents. Get hold of yourself Simon! Get hold of your self." Kasitigo ng isip ni Simon sa kanya.

"Are you alright Honey?" pag-alalalang tanong ni Celine dito nung makitang parang kinakapus siya ng hininga at ubo ng ubo.

Dahil doctor ito ay kinakapa na agad nito si Simon to check for his vitals but hinawakan ni Simon ang kamay ni Celine to stop her.

"I'm ok. Nasamid lang ako kaya naubo ako. Let's go back to the condo. Magpahinga na muna tayo bago tayo pumunta sa dinner." Yaya nito sa dalaga.

Celine was somewhat disappointed kasi may mga nakabinbin na sana itong schedule pero nagpatianod na rin ito sa kasintahan at sinamahan ito sa condo at nagpahinga na rin.

Naging compose na ulit sina Mariel at Simon during dinner. They were civil to each other but both didn't make an effort to be close to each other. Or baka mas tamang sabihing pasimple nilang iniiwasan ang isa't-isa.

"Honey, saan pala kayo nagkakilala ni Mariel?" lambing na tanong ni Celine sa kanya.

"Ha... ah we've met sa isang party organized by a common friend."

"Ah ok. So matagal na kayong magkakilala? Did you become close?"

"Ah. Yeah sort of. Kasi nagkita ulit kami in one place. Teka, ano nga schedule natin bukas? I need to go to Batangas sana before working." Pag-iiba ni Simon sa topic.

Hindi naman nahalata ni Celine ang pag-iwas ni Simon sa topic at naging excited na ito sa topic na pupunta sila ng Batangas. May beach house ang family nina Celine sa Batangas and knowing Celine, ito lagi ang punong abala pag may ganun silang lakad.

This is the first time na umuwi si Simon sa pinas but lagi silang nagkikita ni Celine in the different countries he was assigned because of his work. He just recently accepted the offer of Miguel to join the company after silang naging engaged ni Celine. Matagal tagal din na kumbinsihan ang nangyari. He was offered the job and at the same time ay pinayagan siya nitong bumili ng share sa company. Ma pride na tao si Simon at maprinsipyo kaya hindi ito pumayag na maging karaniwang empleyado lang.

Kahit ilang beses ding nabanggit ni Celine si Mariel pero hindi ito pinagtuunan ng pansin ni Simon kasi nga marami namang Mariel sa mundo and the description given by Celine was totally different from the Mariel he has known several years ago.

Isang buntunghininga ang pinakawalan ni Simon.

"Kung maglalaro nga naman ang pagkakataon sayo Simon, once it hits you, it'll hit you hard!" natatawang sambit ni Simon sa sarili.

Things are really getting complicated. Paano na kaya? Will he be cool with the thought that sila ni Mariel ay maging somehow related to each other thru their respective partners. Napatawa ng payak si Simon sa isiping iyon at muling lumagok ng beer and he closed the folder where he stored all his memories of Mariel.

"Good night Honey. See you in the morning. You'll love our beach house in Batangas." Excited na text ni Celine sa kanya.

"I'm sure I will. Nyt Hon. See you in the morning." Reply naman niya.

"Dream of me ok? Luv you." Muling text ni Celine. Malambing si Celine sa kanya. Palibhasa pediatrician kasi ito para itong nanay lagi.

"Ayt. Luv u 2."

At inubos na niya ang iniinum na beer at naghanda na para matulog.

Nagising si Simon kalagitnaan ng gabi na pawis na pawis at buhay na buhay ang kanyang pagkalalaki. Dali-dali siyang tumungo sa bathroom and relieved himself over a cold shower.

Isa-isa niyang binalikan ang napanaginipan kamakailan lang na nagpabuhay ng kanyang katawang lupa.

He was making love to a woman. It was a wild and fierce encounter. Hindi niya maaninag mukha ng nakaniig na babae pero iisa lang ang tiyak niya, pamilyar sa kanya ang feeling. Sa kanyang panaginip ay pilit niyang inaalam kung sino ang katalik pero sadyang napakablurry ng lahat. But that didn't stop him from doing the deeds and yung kapartner niya ay ganun din ang ginagawa.

He was trying to analyze kung si Celine kaya iyon pero hindi eh. Ibang klase ang lambot ng katawan. Iba ang klase ng indak ng katawan nito. At meron itong isang palatandaan na iisang tao lang ang alam niyang may taglay nito.

Dahil sa isiping iyon ay muling nagkaroon ng buhay ang ibabang parte ng kanyang katawan at kahit anong pilit niyang itapat ang sarili sa malamig na dutsa ay hindi ito natinag. Mas lalong naging visible sa kanya ang itsura ng kaniig.

Kasabay ng pag-abot niya sa rurok ay ang pagrehistro ng mukha ng babaeng napanaginipan at hindi na napigilan ni Simon na sambitin ang pangalan nito.

"Marieeeeeellllllll aaaaaahhhhhhh!!!!!!" at lupaypay siyang napa-upo sa ilalim ng dutsa pagkatapos.

Chapter 10:

Nagising si Mariel na basang-basa ng pawis. Napaupo siya bigla sa kanyang kama. Naka full blast naman ang aircon pero nagtataka siya kung bakit pawis na pawis siya at dun niya naalala ang panaginip.

Tumayo siya sa kama at dumiretso sa banyo. Naghilamos siya at nagpunas ng sarili at tuluyang nagpalit na rin ng pantulog. Lahat pinalitan niya dahil pati ang panloob ay basang-basa.

Bakit parang totoo ang panaginip niya? Alam niyang hindi si Miguel ang taong nakaniig niya sa panaginip kasi ibang-iba ang katawan nito sa katawan ng kasintahan at ni minsan ay di pa nila ginawa iyon dahil ayaw niya. They do heavy petting but she can't allow him to go beyond that. Hindi pa siya handa.

Pero ang panaginip niya ay parang totoo. Parang parehong pareho sa nangyari sa kanya several years ago at ang kasama niya nung mga panahong iyon ay walang iba kundi si Simon.

"Huh si Simon?" sigaw ng isip niya.

What on earth is wrong at biglang si Simon ang napanaginipan niyang lalaki? Hindi ito pwedeng mangyari. Pilit na winawaksi ni Mariel ang isiping iyon pero parang tukso naman bumabalik sa isip niya ang napanaginipan.

It brings shievers to her spine ang alaalang iyon. She gave up her most treasured gift kay Simon when they officially became engaged in Boracay. It was her advance gift for him before he left for the states.

Muling bumalik ang pangyayaring iyon sa kanya...

"Are you sure about this Bee?" muling tanong ni Simon sa kanya nung nasa akto na ito ng pag-iisa ng kanilang katawan.

Tango lang ang isinagot ni Mariel habang piniprepare na nito ang sarili sa possibleng mangyari.

Dahan-dahang sumayaw sa retmo ng kaligayahan si Simon at naramadaman niya ang uneasiness ni Mariel. Banaad niya ang naramdaman na sakit ng dalaga nung sinubukan niyang pasukin ang kalamnan nito.

"Am I hurting you Bee?"

"Please go on. Don't worry about me." And she embraced him to let him know that she is really alright. Pero sa totoo lang ay di maintindihan ni Mariel ang nadarama sa mga sandaling iyon. May naramdaman siyang matinding sakit pero matinding sarap din ang dulot nito.

Nung tuluyang maisakatuparan ni Simon ang pag-iisa ay napasigaw at napakapit si Mariel kay Simon. He was about to stop because of the traces of pain na nakita niya sa mukha ni Mariel pero inagaw ni Mariel ang attention niya and encouraged him to go on.

They were both in the brink of ecstasy and came together and both can't contain each other's feeling and shouted each others name when the task was done.

Simon collapsed on top of Mariel and both of them are catching their breaths.

"I love you Bee." Sambit ni Simon before rolling to his back and bringing Mariel on top of him.

"I love you too Bee." Sagot naman ni Mariel and she hugged him tightly.

Mahigpit na niyakap ni Simon si Mariel na nagsimula ng gupuin ng antok.

"I love you so much Bee and I want to spend the rest of my life with you." Ani ni Simon bago ito pumikit.

Bumabalik sa isip ni Mariel ang sinabing iyon ni Simon. "I want to spend the rest of my life with you...". Pero masakit mang isipin pero hindi natupad ang ang sinabi nito.

Nagpawala si Mariel ng isang buntunghininga bago muling bumalik sa kanyang kama.

"Mariel, wake up! He's part of the past. It was just a dream. It has no meaning at all. Miguel is a good man. Miguel is a good man Mariel." At nakatulugan niya ang isipin o mas tamang sabihing pangungumbinsi ng kanyang utak sa sitwasyong sinusuong.

Pero tuluyan ng naging mailap na dalawin ng antok si Mariel pagkatapos nun. Nagbubukang liwayway na nung gupuin siya ng tulog and only to wake up again after 2 hours dahil nag alarm na ang kanyang cellphone.

Pagod na bumangon ang dalaga at pumunta sa banyo para maligo pero gayun pa man ay paulit-ulit pa ring bumabalik ang alalaa ng panaginip at yung magandang nangyari sa Boracay sa isip niya.

"Mariel umayos ka!" kastigo ni Mariel sa sarili habang nasa harap siya ng salamin at nag-aayos. At bigla niyang napagpasyahan na tatakbo na lang muna siya bago umalis para mawala ang lahat ng iniisip niya. Kasihodang malate man siya.

Dali-daling nagpalit ng sports attire at isinuot ang rubbershoes at bumaba ng condo para pumunta sa gym sa taas at sumampa sa threadmill at sinimulang tumakbo.

Pero sadyang pinaglalaruan nga talaga siya ng tadhana dahil paulit-ulit pa