itong magcheck ay nagpaalam na ito.

Di pa nakaupong muli si Mariel ay muling may nagdoorbell. Yamot na tumayo si Mariel.

"Makakatikim talaga sa akin ang taong ito. Di pa tinapos yung gagawin." Sambit ng isip ni Mariel. Nangyari na rin kasi ito dati na akala niya tapos na yun pala ay may nakalimutan itong e check kaya padabog na tumayo si Mariel at tinungo ang pintuan at muling binuksan.

"Ano ba, hindi pa ba tapos..." pero di niya natapos ang sasabihin dahil hindi ang taga pestcontrol ang bumalik kundi ang indibiduwal na ayaw niyang makita sa pagkakataong iyon.

"You!" ang tanging lumabas as bibig ni Mariel.

Akmang isasara ni Mariel ang nakabukas ng pintuan para paalisin ang hindi inaasahang bisita pero iniharang nito ang katawan sa may pintuan at ipinasok nito ang sarili at mabilis na sinara ang pintuan at inilock pa.

Pilit pinapagana ni Mariel ang kanyang presence of mind at naghahanap ng paraan para makalayo sa taong kaharap pero matapos nitong e-lock ang pintuan ay sinungaban siya agad nito and he gave her no room to resist or to let go. He claimed her lips roughly and dahil sa laki ng bulas ng katawan nito ay walang nagawa ang panlalaban ni Mariel.

Nagawa nitong ipangko si Mariel at nabitbit sa kwarto ng dalaga ng walang kahirap hirap. When his lips touched hers, everything went blank. Nalunod na si Mariel at nawalan na ng huwisyo at di na rin napigilan ang sariling tumugun sa halik nito.

"This has to stop. Please stop." Pero ang mga sambit na iyon Mariel na iyon ay kulang conviction.

Pero tila bingi ang kaulayaw at sige pa rin ito sa ginagawang pag-umpisang pagtalop ng damit ng dalaga. He started kissing her neck habang nakayakap si Mariel sa kanya. His kisses are trailing down from her neck to her bosoms and down to her twin peaks. Pababa ng pababa ang kanyang mga halik hanggang dun sa pinakamaselang parte ng katawan ni Mariel.

Mariel could only wringed her body with the sensation she's feeling. Her mind tells her to stop but her body is saying otherwise. Lunod na lunod si Mariel sa sensasyong nadarama at naging lubos pa ito nung lubusan ng nagkaisa ang kanilang katawan... after 10 long years.

Patalikod na nakahiga si Mariel sa lalaking nakaniig habang patuloy na tumutulo ang kanyang mga luha. Samantala, he lay flat in the bed with his hands at the back of his neck at tumitingin lang ito sa kisame. Tahimik silang pareho at tanging pagsinghot lang ni Mariel ang naririnig.

Maya-maya ay naramdaman ni Mariel ang pagyakap ng lalaki sa kanya. She tried resisting his touch again pero parang bakal ang mga yakap na iyon.

Una ay mga singhot lang ang ginagawa ni Mariel, pero dahil sa yakap na iyon ay napahagulhul si Mariel. He didn't try to comfort her bagkus ay naramdaman ni Mariel ang pagtulo ng likido buhat sa likod na lumanding sa balikat ni Mariel.

Nagtaka si Mariel kung ano yun kaya lakas loob siyang humarap sa lalaking yumayakap sa kanya ang there stood before her eyes the man she loved 10 years ago and probably ay mahal pa rin niya mapasahanggang ngayon who like her is also crying.

Nagkatinginan sila saglit and everything seems to go back to where they left off 10 years ago.

Silang dalawa lang at wala silang pakialam sa mundo.

She wasted no time. Siya na mismo ang nagkusang humalik dito and that ignited the fire again. Muli nilang pinagsaluhan ang tamis ng pagmamahalan.

"I love you Mariel. I still love you very much." Ang huling katagang narinig ni Mariel mula kay Simon bago siya ginupo ng antok.

Chapter 19:

Madilim na nung magising si Mariel at naalimpungatan siya nung maramdaman ang bigat ng nakadantay sa kanya.

Sinubukan niyang tangalin yung mga binti nitong nakadagan at ang mga brasong nakapulupot sa kanya, pero mas lalo pa nitong isiniksik ang sarili sa kanya.

Napangiti siya at tuluyang napahagikhik dahil kinikiliti siya ni Simon. Ang mahinang hagikhik ay napapalitan ng malalakas na tili nung nauwi na sa harutan ang simpleng kilitian kanina. Ang harutang iyon ay humantong sa isang steamy shower action. Walang sawa nilang pinagsasaluhan ang makamundong pagnanasa sa isa't-isa.

Pero nung humupa na ang lahat balik na silang dalawa sa katotohanang di nila kayang takasan.

A few hours ago....

"Celine, I'm so sorry. I just can't do this anymore."

"Hon, what is wrong? I thought we're ok. Please explain to me what went wrong!" naiiyak na si Celine sa pagkakataong ito.

Simula nung makabalik sila galing Batangas ay nag-iba na ang pakikitungo ni Simon sa kanya. He become distan. He became cold.

Nung makita ni Celine ang hitsura ni Simon pagkatapos ng bakbakan nito sa kapatid niya na hindi niya nalalaman mapahanggang sa mga sandaling iyon ay hindi matatawaran ang kanyang pag-aalala para dito. She tried asking him what happened but he refused to say anything. Kahit yung mga taong nandun ay sinubukan niyang tanungin pero lahat ay tikum ang mga bibig at walang ni isang inpormasyon siyang nakuha mula sa mga ito.

Pero dahil persistent siya ay may nag squeak na isa at nung malaman niya iyon ay lupaypay siya sa kakaiyak but she never told Simon nor her brother about it. She kept it to herself. She has a very forgiving heart and besides, she's confident that she can still fix things especially that they are already engaged.

"Answer me!" sigaw niya kay Simon. This is the first time she shouted at him.

Niyakap siya ni Simon ng mahigpit at lumuhod ito sa harapan niya and he continued to ask for her forgiveness.

"Patawarin mo ako Celine. Patawarin mo ako for hurting you. But if I'll continue to do this, I will hurt you more. I'm really really sorry." Simon said in between sob.

Lumuhod din si Celine para magpantay silang dalawa ni Simon. She can't give-up on them. She just can't. She can still work this out. She has to!

"Honey, please listen to me. We can work this out. We can still fix this. Whatever happened, kalimutan na natin yun. Mag-umpisa tayong muli. Please Honey don't leave me! Please..."

Pero Simon can't afford to lie to her anymore. Kinakain siya ng kunsensya for hurting Celine. Si Celine who happened to be her rebound girl. Alam niyang unfair siya masyado kay Celine but alam din niyang magiging unfair siya dito pag-ipapapatuloy niya ang pagsisinungaling.

"I'm really sorry Celine. I'm so confused. I'm really sorry. I'm leaving the country. I have tendered my resignation for the position that your family is offering me. I know I'm being unfair to you Celine and I'm wishing that someday you'll find it in your heart to forgive me." At tuluyan ng umalis si Simon leaving Celine crying.

It broke his heart to see her in that situation but he has to do it otherwise she will have more scenarios like this. Walang lingon niyang nilisan ang lugar.

Her fingers just can't get it right.

"Shit! Shit! Shit!" habang pilit pa ring kinakapa ang cellphone na hawak.

"Oh God help me!"

Hilam ang mukha sa luha and finally she was able to get it right.

"Hello! Hello!"

"Celine, I'm in a middle of a meeting for Christsake!" bulyaw ni Miguel dito. Nagkataon na nasa Hong Kong ito for series of meeting.

"Kuya! Kuya, help me! He left me Kuya! Help me Kuya!"

"Celine, calm down! Pwede ba huminahun ka!" He's was trying his best to stay calm but sa totoo lang ang gusto na niyang sumabog talaga.

He had a conversation with Simon a few days back nung nagtender ito ng resignation and when he asked him for the reason, he can't give him a concrete one.

He knew this was happening!

"Kuya! Are you still there! Help me Kuya! I can't afford to lose him! Please do something! Please do something!"

"Celine, calm down. I'm coming home tomorrow. Let's talk when I get there. Please don't do anything stupid ok?"

He just put down the phone when he got an assurance from Celine.

Naisuntok ni Miguel ang kamao sa mesa that startled all the people who were there. At dun lang niya narealized na nasa isang importanteng meeting pala siya.

"Are you alright Mr. Enriquez?" tanong sa kanya ng isang Chinese na ka meeting niya.

Parang nahimasmasan si Miguel at nag-apologized sa mga kameeting at muling ipinagpatuloy ang naudlot na meeting.

That night, Miguel changed the booking of his flight and he took the earliest flight back home to settle the mess.

Chapter 20:

"I'm leaving tomorrow night. I'm going back to the states." Hindi na rin natiis ni Simon na sabihin iyon kay Mariel.

Ginagap ni Simon ang kamay ni Mariel at nagpatuloy sa pagsalita. "Please go to the states with me Bee. I'm an American citizen already so it wouldn't be a problem for the two of us. Come to the big apple with me and let's get married there just as we plan 10 years ago."

She so confused. She's getting married this coming Sunday with Miguel!

"Hi Mariel, kumusta ka na? Finally ay mag-aanounce na talaga kayo ng engagement niyo then go na tayo sa wedding! I'm so excit.. hey, are you alright?" di natapos ni Mommy Cha ang sasabihin nung makita ang pagyugyug ng balikat ni Mariel.

So as not to create a scene ay dinala niya ni Mommy Cha na di lang niya paboritong designer but isa ring kaibigan sa isang room at duon kinausap.

"Hey are you alright girl?" pag-aalalang tanong nito sa kanya.

"I'm not alright at all Mommy Cha! I'm so confused!"

"Care to tell me the whole thing?"

She trusted Mommy Cha so kinuwento niya ditto ang buong pangyayari in between sobs.

"Nako Mare, ang kumplikado ng buhay mo ngayon. Pero bago ang lahat, Te ang haba ng hair mo! Abot hanggang UAE yan tiyak. I'm sure nakakain na ng mga arabo ang iyong buhok sa haba!" Natatawang sambit ni Mommy Cha.

Di nakaligtas si Mommy Cha sa hampas ni Mariel.

"Aray ko naman! Babae ka ba talaga eh ang lakas mong humampas talaga Te. Promise!" Exag na sambit ni Mommy Cha at sinabayan pa nito ng ikot ng mata.

"Ikaw kasi eh. Mega emote na ako dito eh nagawa mo pa akong lokohin kasi!" at naiyak na naman si Mariel.

"Hoy tama na." pag-aalo ni Mommy Cha kay Mariel.

"Ang gulo-gulo ng isip ko ngayon Mommy Cha. I want to follow my heart but I cannot afford naman to hurt Miguel along the way. Tama kayang ipagpatuloy ko ang kasal namin or dapat magback-out na ako. Hindi ko na talaga alam ang gagawin ko."

"Alam mo Mariel, ikaw lang talaga ang makakasagot ng tanong mo. Kung ano ang sinisigaw ng puso mo at ano din ang dinidikta ng utak mo ay dapat mong balansihin para di ka magkamali. Don't listen to what others will tell you coz you might end up regretting your decision. Alalahanin mo na panghabang buhay ang desisyon na gagawin mo." Seryosong advise ni Mommy Cha sa kanya.

"Pero sa ngayon, hayaan mo munang sukatan kita ng gown kasi sa totoo lang, naiiyak na rin ako sayo!"

Nagkatawanan ang magkaibigan at nagyakapan.

When the announcement of their engagement came, it was announced thru a lavished party. No matter how radiant Mariel looked in her dark blue gown, her eyes are saying otherwise. All the cameras were with her ang Miguel but her eyes are busy wondering and looking for someone in the crowd. That someone she's looking for ay nasa isang sulok ng isang bar at nilulunod ang sarili sa pagtunga ng alak.

Natapos ang kasiyahang iyon na walang Simon na nagpapakita. Makailang beses din itong tinawagan ni Celine but nakapatay ang telepono nito.

Nakaschedule na rin ang kasal nina Miguel at Mariel after a month nung engagement party na iyon.

Hindi na rin natuloy ang sana'y pagtatrabaho nilang dalawa ni Simon kasi hinarangan ito ni Miguel and they were not able to see each other after the engagement dahil pinabakasyon ni Miguel si Mariel para maasikaso nito ng maayos ang wedding preparations.

"Come with me Mariel. Sumama ka sa akin and I'll take care of you. I cannot afford to lose you again. Bee, please come with me." Muling pagsusumamo ni Simon.

Isang matinding katahimikan ang bumabalot sa paligid. Maya-maya ay tumayo si Mariel sa upuan at lumapit sa bintana at niyakap ang sarili.

Naramdaman niya ang pagyakap ni Miguel mula sa kanyang likod at inihilig naman niya ang ulo sa balikat nito.

"Bee, are you coming with me to the States tomorrow?"

Humarap si Mariel kay Simon and she smiled at him.

"Does that smile tell me that you're going with me?"

Hinawakan ni Mariel ang mukha ni Simon at kinantalan ng halik ang mga labi nito bago nagsalita.

"I love you Simon, I still love you. I never stopped loving you."

That made Simon smile and he is pretty sure that Mariel is going with him.

"But I am not going with you. I am committed to Miguel already and I am marrying him this coming Sunday. Goodbye Simon and thanks for the wonderful memory."

At iniwan ni Mariel si Simon na nakatunganga and she went to her room and locked up. Maya-maya ay narinig niya ang malakas na pagsara ng main door ng kanyang unit at duon na tuluyang muling bumalon ang kanyang mga luha.

Chapter 21:

"Huminahon ka Celine!" galit si Miguel dahil sa nakitang hitsura ng kapatid. Nakasalampak si Celine sa paanan ng kama nito at hilam ang sa luha ang mga mata. Tulala ito at walang tigil sa pag-iyak. Nagsumbong pa ang yaya nito na di daw ito kumain simula pa nung umalis si Simon nung gabi.

Dahil sa nadaramang awa sa kapatid ay di na napigilan ni Miguel ang yakapin ito. Dahil sa yakap niya, parang dun pa lang natauhan si Celine.

"Kuya? Kuya..." at muli itong humagulgul and she clinged to Miguel like he is her life support.

Kahit galit na galit si Miguel ay natunaw ang puso niya sa pagkakita ng kalagayan ng kapatid. Pinangko niya ito at dinala sa kama para makapagpahinga ito ng maayos.

Miguel has always been so protective of Celine. Nung napag-alaman niya before na gusto nitong mag doctor at sa US pa nito gustong ipagpatuloy ang pag-aaral ay tumututul siya dahil hindi niya ito mabantayan. Pero nag-insist ito kaya wala na rin siyang nagawa.

She went to the State to take further studies at duon niya nakilala si Simon who that time was mending a broken heart. Masakit mang isipin ang term na iyon pero siya ang naturingang "Rebound Girl".

Nasa isang bar si Simon at tahimik na umiinum habang kumakain ng mani while watching basketball. He looks so problematic at pilit na lang nilulunod ang sarili sa ginagawa.

Nasa parehong bar din si Celine kasama ng mga kaibigan niya. Kakatapos lang nilang magduty at gustong mag-unwind. Nagkasubuan sila dahil sa truth or dare at nagkataon na dare ang natoka kay Celine.

"Com'mon Celine. What's with a kiss? You only need to kiss him and not marry him. Com'mon girl. You can do it." pambubuyo sa kanya ng kaibigang puti.

"Can you just give me another consequence? What you want me to do is really crazy! I don't know the guy for christsake!" natatawang sambit ni Celine.

"Look at it this way girl. He's cute! That will be the added bonus. Com'mon!"

"No! Give me something else. Let me pay for the drinks tonight instead. How is that?" pagnegotiate ni Celine.

Pero pawang no lang ang lahat ng kanyang naririnig. Napailing na lang siya and made the sign of the cross before approaching Simon.

"Hi, I'm Celine." Paglalahad ng kamay ni Celine kay Simon matapos niya itong kalabitin.

Kunot noong napatingin si Simon sa babaeng lumapit. Medyo tipsy na siya at problemado kaya wala na ito sa tamang huwisyo. He just raised one of his eyebrows at tumango tapos muling itinutuk ang attention sa pag-inom.

Celine faced her friends and signaled na she can't do it coz hindi nagpapaparticipate ang lalaki but all she can hear are the chicken sounds.

Bumuntunghininga si Celine and did the unexpected. Pinaharap niya si Simon at...

"I'm sorry Sir for doing this but this is just a task." At sinungaban niya ang nakaawang na bibig ni Simon.

It was a quick kiss and she said thank you and sorry and was about to leave pero nahawakan ni Simon ang kamay niya.

"Not so fast lady. If your friends want real action then lets give them one!" at mabilis nitong hinalikan ang wide eyed na si Celine. He was not just kissing her. He was really ransacking her mouth passionately and when he stopped, he smiled and wiped her lips with his thumb and leave some money in the counter at umalis.

"Thank you sweetheart. You have a nice and soft lips."

Celine was too stunned to say a word. Nakatunganga lang siya habang nakaalis na si Simon. Bumalik lang siya sa huwisyo nung narinig niyang nagpalakpakan ang mga kaibigan.

Napangiti siya and like a good sport, she took a bow to signify that the task is done and she hurriedly approached their table at hinablot ang pot money na hawak ng isang kasama.

She excused herself and went to the comfort room. Nung nasa cubicle na si Celine ay di niya maiwasang kiligin at mapangiti like a teenager. Muli niyang dinama ang halik ng di nakilalang lalaki. Boy, he was really a damn good kisser.

"Hay, sayang at ganun kami nagkakilala but nevertheless, thanks for the wonderful night Stranger!"

At lumabas na siya sa comfort room after fixing herself. Nakatulog si Celine ng gabing iyon na may ngiti sa labi at paulit-ulit na binabalikan ang nangyari.

Chapter 22:

A month after...

Nasa isang coffee shop si Celine, and she's drinking coffee and having her snack alone while reading her medical books nung may tumabi sa kanya sa high stool. She couldn't careless sana kung sino man ang umupo sa tabi kung hindi siya natapunan nito ng coffee.

"Ouch!"

"I'm so sorry Miss." At inabot nito ang hawak na tissue sa kanya.

Hindi pa tinitingnan ni Celine kung sino ang nagtapon ng coffee sa kanya. She was so busy cleaning herself. Sa kamay niya nagswak ang mainit na kape kaya nakikita ang pamumula ng maputi niyang kamay.

"I'm really sorry Miss." Muling paghingi ng tawad ng lalaki.

Dun pa lang nag-angat na mukha si Celine at laging mangha niya nung nakitang muli ang lalaking nahalikan sa bar.

"It's you!" parang wala sa loob na sambit niya.

Napakunot ang noo ni Simon at pilit na tinatandaan kung kilala ba niya babaeng kaharap.

"Have we met before?"

Napahagikhik si Mariel nung maalala ang araw na nakilala niya ito.

"Oh I'm sorry. Yeah we've met before."

"Really? That's interesting. Where did or how did we exactly meet? Oh my goodness, pardon my manners. I'm Simon." Sabay lahad nito ng kamay while flashing his smile.

"Celine." She said smiling while accepting his hand.

"Are you Filipina?" di nakatiis na tanong ni Simon.

Tumango si Celine.

"Great! Tara, total magkababayan pala tayo, invite na lang kitang mag early dinner. Natapon ko na din sayo ang kape ko di ba?" halatang nahiya si Simon sa nagawa kaya nagpapacute na lang ito sa pagyaya sa kanyang kumain.

Natawa si Celine at sumama kay Simon. Hindi niya alam kung bakit magaan ang loob niya agad dito.

They settled themselves in a cozy resto at pagka-order ay muli siyang tinanong ni Simon kung paano sila nagkakilala.

Celine told him the story at namangha si Simon sa kabastusan niya nung araw na iyon.

"Oh my goodness! I did that? Ang sama ko ah! Nakakahiya! Sorry talaga Celine."

"It's ok. Ako naman nag-umpisa eh." Di pa rin maiwasan ni Celine na humagikhik dahil dun.

"Pero I was damn arrogant that time. Well tamang term yata was bastos. Pasensya ka na ha. Medyo broken hearted lang ako that time at kinda tipsy na